Winterpret op de Grote Vijver
Verhalen van Sonsbeek #1
Waar nu de krokusjes uit de grond schieten, was het vorig jaar écht winter in februari. Schaatsers trokken er massaal op uit om te genieten van het ijs, ook op de Grote Vijver in Park Sonsbeek. Plezier in de sneeuw is misschien niet van alle jaren, maar wel van alle tijden. Al eeuwen worden winterse taferelen in het park vastgelegd.
19e eeuw: lampionnen en muziek
Als in een strenge winter in de 19e eeuw het ijs op de Grote Vijver sterk genoeg was, gaf baron van Heeckeren het publiek een vergunning om te komen schaatsen op zijn landgoed. Stoelen op het ijs, kinderen op de slee…de Grote Vijver was podium voor een levendig schouwspel. Mensen van alle rangen en standen kwamen er samen. Soms ging dit met muziek gepaard. Het plaatselijke muziekcorps zat dan op het eilandje in de vijver. Bij speciale gelegenheden werd de vijver rondom met lampions verlicht. Talrijke stadsgenoten kwamen dan naar dit ongewone schouwspel kijken.
20ste eeuw: Sneeuwballen, sleeën en chocolademelk
Ook in de 20ste eeuw veranderde de vijver ‘s winters in een dorpsplein van ijs, omdat bewoners er massaal naar toetrokken zodra er geschaatst kon worden. Als je er eenmaal aan de zwier kon, stonden er altijd wel kraampjes met koek en zopie. Met gloeiende wangen en een ijskoude neus werd er even opgewarmd met een drankje. Een luxe die niet voor iedereen gold overigens.
Zo koesteren wij Arnhemmers al eeuwen lang warme herinneringen aan die ijskoude winters in Park Sonsbeek. Jij ook? Wij zijn benieuwd naar jouw verhaal!
Bron: Ode aan Sonsbeek